Geboren in een gezin zonder vader voelde ik me al snel ‘anders’ aan de buitenkant. Maar ook door mijn manier van denken en doen vergrootte dat ‘anders-gevoel’

Op school werd ik jarenlang gepest waardoor ik een cocon vormde en me vanbinnen heel alleen voelde.

Toen mijn mama hertrouwde, veranderde haar manier van leven en onze verbinding verschoof immens.

Mijn gevoel van alleen zijn maakte dat ik mezelf ging aanpassen om liefde, aanvaarding, veiligheid te verkrijgen.

Ik ging zo ver van mezelf leven, werd een grootse pleaser met een arsenaal aan maskers tot ik mezelf helemaal kwijtraakte, ik wist niet meer wie ik nu was onder al die rollen.

Op het einde van mijn huwelijk besefte ik dat liefde niet te forceren was, dat ik niemand bij me kon houden, dat je geluk niet dmv je best doen te verkrijgen is.

Ik kon ervaren dat mijn hele fysieke en emotionele lichaam de weg kwijt was en mijn kinderen spiegelden dit heel mooi voor me. Mama-zijn was het enige dat nog als een authentiek zielsverlangen, als een stukje van mezelf, was overgebleven. En deze pure verbinding gaf me de moed om terug naar binnen te keren.

Vele lagen en vormen van zelfontwikkeling leerden me terug te landen in mijn lijf en mijn stem terug te horen en begrijpen.

In plaats van me in beweging te laten zetten door de buitenwereld, volgde ik mijn unieke vuurtje. Dit bracht me dichter en dichter bij de liefde, aanvaarding, voldoening en verbinding waar ik altijd naar verlangde…met en in mezelf!

Ik maakte er mijn job van om bij kinderen die verbinding, in die jonge jaren, met hunzelf te behouden/versterken.

Omdat ikzelf de impact van mijn eigen transformatie zie op mijn kinderen, mijn mama, mijn vriendinnen,… heb ik er passievol mijn job van gemaakt om andere vrouwen te gidsen naar die verbinding met hun eigen unieke zielenenergie. Zodat ook zij vandaaruit een leven kunnen creëren en beleven vanuit liefde, passie en verbinding.